Ακμή
Πρόκειται για πολύ συχνή δερματοπάθεια, η οποία πρωτοεμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία και σε κάποια άτομα επιμένει και μετά την ενηλικίωση. Παρόλο που αφορά αποκλειστικά το δέρμα μπορεί να προκαλέσει άγχος και να έχει αρνητική επίδραση στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ασθενών.
Η ακμή δεν είναι μεταδοτική και δεν προκαλείται από κακή υγιεινή.
Πρόκειται για διαταραχή των σμηγματογόνων αδένων που παράγουν μια λιπαρή ουσία, το σμήγμα. Τα άτομα με ακμή έχουν μεγαλύτερους σμηγματογόνους αδένες που παράγουν περισσότερο σμήγμα από τα άτομα χωρίς ακμή. Επιπλέον, το σμήγμα δυσκολεύεται να φτάσει στην επιφάνεια του δέρματος, οπότε σχηματίζει φαγέσωρες (μαύρα ή/και άσπρα στίγματα). H κατάσταση αυτή ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων και κυρίως του P.acnes (προπιονοβακτηρίδιο της ακμής), με αποτέλεσμα φλεγμονή και εμφάνιση βλατίδων (κόκκινα εξανθήματα) και φλυκταίνων (εξανθήματα με πύον). Η επιπλέον διόγκωση και φλεγμονή είναι δυνατό να καταλήξουν στη δημιουργία κύστεων – αυτή είναι η πιο σοβαρή μορφή ακμής. Μετά την αποδρομή, ιδιαίτερα των σοβαρών μορφών ακμής, μπορεί να παραμείνουν ουλές. Τα εξανθήματα της ακμής εντοπίζονται κυρίως στο πρόσωπο, θώρακα και ώμους και ανάλογα με τον τύπο και την έκταση τους, παρατηρούνται διαφορετικής βαρύτητας τύποι ακμής.
Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν την ακμή, όπως:
Οικογενειακό ιστορικό.
Ορμονικοί παράγοντες. π.χ. έξαρση ακμής παρατηρείται σε μεγάλο ποσοστό γυναικών τις μέρες που προηγούνται της εμμήνου ρύσεως.
Το στρες μπορεί να επιδεινώσει την ακμή.
Κάποια φάρμακα π.χ. κορτικοστεροειδή, αναβολικά κ.ά. και χημικές ουσίες.
Καλλυντικά και προϊόντα περιποίησης δέρματος φαγεσωρογόνα, δηλ. αποφράσσουν τους πόρους του δέρματος και προκαλούν φαγέσωρες.
Εφίδρωση και περιβάλλον με έντονη υγρασία.
Η διατροφή αμφισβητείται αν αποτελεί παράγοντα που επιδεινώνει την ακμή. Υπάρχει κάποια συσχέτιση μεταξύ ακμής και τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σακχάρων.
Ο δερματολόγος είναι ο κατάλληλος γιατρός για να εκτιμήσει τον τύπο της ακμής και τη θεραπεία που αντιστοιχεί σε αυτόν. Η θεραπεία μπορεί να είναι τοπική με κρέμες, με χάπια ή συνδυασμός.
Παράλληλα, απαραίτητη είναι η χρήση
καταλλήλων δερμοκαλλυντικών προϊόντων για τον καθαρισμό, την ενυδάτωση και αντιηλιακή προστασία του δέρματος, τα οποία όμως δεν είναι φαγεσωρογόνα.
Η ακμή είναι μια πάθηση που ανταποκρίνεται αργά στη θεραπεία και απαιτεί υπομονή από τον ασθενή και συμμόρφωση στις οδηγίες του δερματολόγου.
Συμπληρωματικά μπορεί να γίνει εφαρμογή
χημικών peeling
για να υποχωρήσουν τα εξανθήματα ακμής και τα σημάδια νωρίτερα, καθώς και
μικροδερμοαπόξεση με κρυστάλλους στις ήπιες μορφές και στα σημάδια ακμής για βελτίωση της εικόνας του δέρματος.