Πρόκειται για πολύ συχνή δερματοπάθεια, η οποία πρωτοεμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία και σε κάποια άτομα επιμένει και μετά την ενηλικίωση. Παρόλο που αφορά αποκλειστικά το δέρμα μπορεί να προκαλέσει άγχος και να έχει αρνητική επίδραση στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ασθενών.
Η ακμή δεν είναι μεταδοτική και δεν προκαλείται από κακή υγιεινή.
Πρόκειται για διαταραχή των σμηγματογόνων αδένων που παράγουν μια λιπαρή ουσία, το σμήγμα. Τα άτομα με ακμή έχουν μεγαλύτερους σμηγματογόνους αδένες που παράγουν περισσότερο σμήγμα από τα άτομα χωρίς ακμή. Επιπλέον, το σμήγμα δυσκολεύεται να φτάσει στην επιφάνεια του δέρματος, οπότε σχηματίζει φαγέσωρες (μαύρα ή/και άσπρα στίγματα). H κατάσταση αυτή ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων και κυρίως του P.acnes (προπιονοβακτηρίδιο της ακμής), με αποτέλεσμα φλεγμονή και εμφάνιση βλατίδων (κόκκινα εξανθήματα) και φλυκταίνων (εξανθήματα με πύον). Η επιπλέον διόγκωση και φλεγμονή είναι δυνατό να καταλήξουν στη δημιουργία κύστεων – αυτή είναι η πιο σοβαρή μορφή ακμής. Μετά την αποδρομή, ιδιαίτερα των σοβαρών μορφών ακμής, μπορεί να παραμείνουν ουλές. Τα εξανθήματα της ακμής εντοπίζονται κυρίως στο πρόσωπο, θώρακα και ώμους και ανάλογα με τον τύπο και την έκταση τους, παρατηρούνται διαφορετικής βαρύτητας τύποι ακμής.